Псалтирь глава 19

Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ.>> Οι ουρανοι διηγουνται την δοξαν του Θεου, και το στερεωμα αναγγελλει το εργον των χειρων αυτου.

Η ημερα προς την ημεραν λαλει λογον, και η νυξ προς την νυκτα αναγγελλει γνωσιν.

Δεν ειναι λαλια ουδε λογος, των οποιων η φωνη δεν ακουεται.

Εις πασαν την γην εξηλθεν ο φθογγος αυτων και εως των περατων της οικουμενης οι λογοι αυτων. Εν αυτοις εθεσε σκηνην δια τον ηλιον?

και ουτος εξερχεται ως νυμφιος εκ του θαλαμου αυτου? αγαλλεται ως ο ανδρειος εις το να τρεξη το σταδιον?

απ' ακρου του ουρανου ειναι η εξοδος αυτου? και το καταντημα αυτου εως ακρου αυτου? και δεν κρυπτεται ουδεν απο της θερμοτητος αυτου.

Ο νομος του Κυριου ειναι αμωμος, επιστρεφων ψυχην? η μαρτυρια του Κυριου πιστη, σοφιζουσα τον απλουν?

τα διαταγματα του Κυριου ευθεα, ευφραινοντα καρδιαν? η εντολη του Κυριου λαμπρα, φωτιζουσα οφθαλμους?

ο φοβος του Κυριου καθαρος, διαμενων εις τον αιωνα? αι κρισεις του Κυριου αληθιναι, δικαιαι εν ταυτω?

πλεον επιθυμηται παρα το χρυσιον, μαλιστα παρα πληθος καθαρου χρυσιου, και γλυκυτεραι υπερ το μελι και τους σταλαγμους της κηρηθρας.

Ο δουλος σου μαλιστα νουθετειται δι' αυτων? εις την τηρησιν αυτων η ανταμοιβη ειναι μεγαλη.

Τις συναισθανεται τα εαυτου αμαρτηματα; καθαρισον με απο των κρυφιων αμαρτηματων.

Και ετι προφυλαξον τον δουλον σου απο υπερηφανιων? ας μη με κυριευσωσι? τοτε θελω εισθαι τελειος, και θελω καθαρισθη απο μεγαλης παρανομιας.

Ας ηναι ευαρεστα τα λογια του στοματος μου και η μελετη της καρδιας μου ενωπιον σου, Κυριε, φρουριον μου και λυτρωτα μου.